Don Thompson & Rob Piltch (Can) tiltle: Bells...Now and Then music: Jazz release date: 2023 label: Modica Music promotion: Lydia Liebman Promotions © Rootsville 2023

Modica Music heeft Bells… Now and Then uitgebracht, een opmerkelijke muzikale samenwerking met de ervaren multi-instrumentalist Don Thompson en de ervaren Fingerstyle-gitarist Rob Piltch. Bells… Now and Then is beschikbaar op alle digitale platforms en is een heruitgave van hun baanbrekende opname Bells uit 1982, aangevuld met twee nieuw opgenomen composities. 42 jaar na de release van Bells zijn deze tijdloze composities geremasterd en uitgebracht op het Modica Music-label, eigendom van de in Toronto geboren bassist-componist Roberto Occhipinti.

Magie heeft geen jurisdictie of tijdschema. Wanneer het gebeurt, gebeurt het. Dat was het geval toen multi-instrumentalist-componist en doorgewinterde jazzveteraan Don Thompson 42 jaar geleden samenkwam in zijn thuisstudio in Toronto met een jonge Fingerstyle-gitarist genaamd Rob Piltch. Thompson, de maestro die ook op ingenieuze wijze de sessie verzorgde, zorgde ervoor dat de tape bleef rollen en momenten van pure magie vastlegde die voor altijd zouden resoneren. Het resultaat van hun ontmoeting was niets minder dan het lot. De negen nummers gemaakt op basis van hun drie afzonderlijke sessies op 17 september, 3 december 1981 en 28 januari 1982, werden het geliefde album Bells, oorspronkelijk uitgebracht op het Umbrella-label. Snel vooruit naar vandaag, vier decennia later, zijn deze tijdloze composities geremasterd en opnieuw uitgegeven als Bells… Now and Then.

Don en Rob hebben niet alleen de originele negen nummers behouden, maar ze hebben ook hun collectieve magie nieuw leven ingeblazen door twee vers opgenomen nummers, Circles en Days Gone By, aan deze muzikale erfenis toe te voegen. Deze twee nieuwe opnames vormen een perfecte aanvulling op de originele nummers en zetten de betovering voort die 42 jaar geleden begon in de thuisstudio van Thompson.

‘Circles’, de compositie van Thompson die het programma opent en tevens het titelnummer was van Jim Hall’s trioalbum uit 1981 op het Concord-label, verwijst naar de komende cirkel van hun samenwerking. ‘Days Gone By’, dat de collectie op een intieme toon afsluit, werd eerder opgenomen door pianist George Shearing op zijn Telarc-album uit 1992, How Beautiful is Night, en knipoogt naar de decennia die tussen de sessies zijn verstreken. Beide nieuwe opnames vormen niet alleen een perfecte aanvulling op de originele nummers, ze zetten ook de magie voort die de twee muzikanten 42 jaar geleden in Thompsons thuisstudio voelden.

Thompson koesterde een soortgelijke bewondering voor zijn gitaarspelende tegenhanger tijdens de eerste “Bells”-sessie. “Robs beheersing van het instrument was belachelijk”, zei de oudere virtuoos, nu 84. “Hij studeerde klassieke gitaar bij John Williams en hij studeerde ook serieus compositie toen ik hem ontmoette. Een van de dingen die we aan het einde van de originele plaat deden, was Chant, een Gregoriaans gezang dat hij voor een strijkorkest orkestreerde. En hij besloot het hele ding gewoon op de gitaar te spelen. Zo serieus was hij toen hij 24 was. Ja, hij is de real deal.’

“Bells”, het titelnummer van de originele sessies, is een geduldige en spaarzame solo-pianoshowcase van de componist. 'Ik heb iets met bellen,' legde Thompson uit. “Een vriend van mij, die percussionist was bij de Toronto Symphony, verzamelde klokken van over de hele wereld. Hij had een kamer in zijn huis die er vol mee stond. Ze waren allemaal aan elkaar geregen, hingen aan het plafond en als je aan dit ene koord trok, begonnen ze allemaal te rinkelen en het duurde ongeveer 20 minuten voordat ze stopten. Het was heel mooi.”

De overige nummers van Bells, die de volledige kant twee van het originele vinylalbum besloegen, bestaan uit een reeks melodieën. In Kyoto draagt Thompson de melodie en laat hij zijn flinke klappen op de contrabas los tegen de stuwende begeleiding van Piltch op een akoestische gitaar van David Wren. “Moon Dance” is een kort intermezzo waarin Piltch op zijn Schecter-gitaar Lenny Breau-stijl rinkelende harmonieën speelt, waardoor een hypnotiserende soundscape ontstaat voordat Thompson binnenkomt met zacht spelen van één noot op de piano.

In het kalmerende “Red Dragonfly”, een aangrijpend traditioneel Japans nummer uitgevoerd op piano en gitaar, gebruikt Piltch een volumepedaal om een beklijvend effect te bereiken. Dan opent “Nexus” met nog een meeslepende gitaarimprovisatie van Piltch, waarbij hij zijn volumepedaal opnieuw gebruikt om rijkelijk suggestieve akkoordstemmen aan te laten zwellen. “Dat was gewoon zodat ik van de piano naar mijn vibraties kon gaan”, legt Thompson uit. Tegen de tijd dat Thompson op 1:43 uur binnenkomt, begeeft het duo zich in een nogal avontuurlijk vrij gebied, terwijl ze praten op gitaar en vibes in tonen variërend van stekelig en dissonant tot meeslepend en dromerig.

Het laatste nummer uit de originele collectie, Piltch’s ‘Chant’, is een spaarzaam, betoverend nummer dat zich geduldig en geleidelijk ontwikkelt, waarbij Thompson de delicate melodie op vibraties speelt, terwijl de gitarist zachtjes componeert met etherische akkoordzwellen. Het stuk eindigt met een groot crescendo, waarbij een uitroepteken wordt geplaatst op het slotnummer van de suite.
Het laatste nummer van Bells… Now and Then, Thompson’s “Days Gone By” begint met een opmerkelijk solo-pianospel van Thompson. Piltch doet dan mee met een geduldige, warm getinte elegantie en weeft een boeiende melodie. Hun opmerkelijke synergie bij het ondersteunen van elkaars solo’s is buitengewoon en illustreert een magische verbinding die de tand des tijds doorstaat. “Rob en ik hebben absoluut een mooie band”, zei Thompson. “Het klikte meteen toen we de originele opname 42 jaar geleden maakten, en die is er tot op de dag van vandaag nog steeds.”